20 centimeter

Met een glimlach doet ze de deur open. Haar lange rode haren vliegen naar achter door een zachte wind. Wat ziet ze er goed uit. “So, what are we going to do today, lovely mother and daughter?” Jean-Philippe is zoals altijd enthousiast om ons te zien. Mama vertelt vol trots dat het vandaag zo ver is. Vandaag laat ze 20 cm van haar lange haren knippen. Hier had ze zo lang voor gespaard en zo veel voor meegemaakt.

In 2010 stond haar wereld op haar kop. Een knobbeltje in haar borst. Mama van een tiener, vrouw, tolk, zus, dochter, ze is zo veel en plots werd ze gedefinieerd door dat gezwel in haar linkerborst. Ze was een kankerpatiënt. Dat knobbeltje betekende veel en ze wist maar al te goed wat zou volgen. Haar mama vocht op dat moment tegen exact dezelfde ziekte, al meer dan 5 jaar. Hoe ze alles bleef volhouden, blijft me een raadsel. Ze bleef met een opgeheven hoofd rondwandelen, met of zonder pruik. Ze beet zich door de zware chemo’s heen, ondanks die verschrikkelijke ijshandschoenen, die ze o zo haatte. Ze bleef mijn geweldige mama, waar ik steeds meer op begin te lijken en dat vind ik stiekem fantastisch. Elke keer als ze terugkijkt naar deze, toch wel zware, periode zegt ze steevast dat ik haar steun en toeverlaat was, dat ik haar erdoor heb getrokken. Ik snap niet waar ik die eer aan verdiend heb. Uiteindelijk is zij het die het toch maar heeft gedaan. She kicked cancer’s ass. En nog niet een klein beetje.

Het moeilijkste aan de hele periode was waarschijnlijk haar haren verliezen. Of je nu ijdel bent of niet, je haren zijn een belangrijk aspect van wie je bent. Ik was blij dat ik met haar mee een pruik mocht gaan kiezen, samen met moemoe. Daar zat ze dan in de stoel in de winkel. Welke coupe het ook zou zijn, het zou een rosse zijn. Ze zag er prachtig uit met haar pruik. “Mama, nu ga je lang geen bad hair day meer hebben!”, grapte ik om haar proberen op te vrolijken.

Nu zat ze dan in de stoel van de kapper. Na 7 jaar sparen kon er meer dan 20 centimeter af. Ik had de eer om ze eraf te knippen. Mijn kinderdroom van kapster te worden werd werkelijkheid, hoera! Twee lange staarten en een korte coupe waren het resultaat en het was perfect. Samen hadden we ondertussen al 40 cm kunnen doneren aan Geef om Haar van Think-Pink. “Iets terugdoen voor degenen die hetzelfde hebben meegemaakt.” Inderdaad, daar gaat het allemaal om.

1 jaar geleden liet ik als 50.000ste mijn haren knippen voor het goede doel. Toen mijn oma voor de 2^e keer een chemokuur kreeg, had ik me voorgenomen ooit mijn haar te doneren. Ik stond op het punt om een afspraak te maken bij de kapper toen deze kans zich voordeed. In 10 zinnen moest ik zeggen waarom ik het verdiende om de 50.000ste te zijn. Een week of 2 later kreeg ik dan een mailtje van Think-Pink dat ik de gelukkige was. De volgende week zat ik in Brussel bij L’Oreal Paris. Als kers op de taart kreeg ik een luchtballonvlucht van Think-Pink. Ik mocht 1 iemand meenemen. Well, guess who? Samen vlogen we over ’t Stad tijdens de Ten Miles. Een prachtige ervaring die ik met niemand anders had willen delen dan met haar.

Kortom kan ik zeggen dat mijn mama gewoon een topwijf is dat ik supergraag zie en waar ik supertrots op ben. Samen gaan we nu voor de volgende 40 centimeter sparen.

Zelf doneren? http://www.geefomhaar.be/