Wat ze je niet vertellen

2020 is op z’n minst gezegd al een bizar jaar geweest. Winkels sloten, we bleven allemaal in ons kot en bubbels associeerde ik niet langer met een feestelijke drank – de horror. Toch staat 2020 niet enkel en alleen voor kommer en kwel bij mij. Zo was de dag eindelijk daar dat ik op mijn

Over hashtags en zwarte jurken

Op 21 januari vond de Women’s March 2018 plaats. Met deze mars proberen vrouwen (en mannen) aandacht te trekken op de genderongelijkheid in de wereld. We zitten ondertussen in 2018 en nog steeds krijgen vrouwen niet dezelfde kansen als mannen. De laatste tijd zien we steeds meer vrouwen voor zichzelf en andere slachtoffers opkomen, iets

Zeilen door Friesland

Eindelijk was het zo ver, Frieslandkamp. Na enkele geslaagde zomerkampen in juli was het nu beurt aan ons laatste kamp van het jaar. Een week vol zeilen en plezier maken stond voor onze deur. Een kleine, maar fijne groep kon niet wachten om op de bahia’s en de valken te kruipen en zich te laten

Throwback Thursday

Throwback Thursday, een alom bekend fenomeen op social media waarmee we nostalgisch terugblikken op oude foto’s en hopen dat onze schattige babyfoto’s ons enkele likes opleveren. Op een donderdag verjaren geeft me dan ook de geweldige gelegenheid om eens “terug te gooien” naar mijn voorbije verjaardagen. Jarig zijn is toch altijd iets speciaals. Een dag

20 centimeter

Met een glimlach doet ze de deur open. Haar lange rode haren vliegen naar achter door een zachte wind. Wat ziet ze er goed uit. “So, what are we going to do today, lovely mother and daughter?” Jean-Philippe is zoals altijd enthousiast om ons te zien. Mama vertelt vol trots dat het vandaag zo ver is.

Lopen voor Think-Pink

In maart schreef ik een tekst voor de blog van Think-Pink. Normaal zou ik de 5 km lopen, maar door een stressfactuur ging dit helaas niet door. Lees hier waarom ik koos voor Think-Pink als goede doel.                                    

Leidster bij Den 1

“Hoe? Gij, bij de scouts?” Mama reageerde vol ongeloof, wat ergens wel te begrijpen viel. Als klein kind haatte ik het om nog maar naar vriendjesdagen van de gidsen in Kontich te gaan. Mama zei dan altijd maar dat ik kwam, zonder dat ik hier zelf inspraak in had. De duts die ik ben, deed